Simon Vinkenoog

Souvenir de Paris

 Toen Jean-Paul Sartre nog geen vuile handen had 
en alleman Juliette Gréco aanbad 

Toen de eenlingen zich vrij maakten van de velen 
en iedereen zijn eigen spel kon spelen
 Anoniem in een wereldstad 
waar je toch je eigen vrienden had 

Aanschuiven op een caféterras 
waar altijd wel iets gaande was 

De loop der dingen en absurde actualiteiten 
de nieuwe en achterhaalde feiten 

Het ridicule dat dodelijk was
 en het rookgenot van het zoete gras 

Het straatrumoer en de kelders vol jazz en bop 
dag en nacht leven – en ’s morgen vroeg weer op 

Tussen de pannes en fuites le gai savoir 
Combat, Le Monde of de France-Soir 

het flipperen van de nouvelle vague 
en jij daarbij in je rites de passage 

Toeristen en seizoenen zijn aan je voorbij gegaan 
jong en nieuw koerste op volwassenheid aan 

Les feuilles mortes op de lange baan 

Le système D, dat korte metten met je maakte 
se débrouiller dat in de mode raakte 

Geen nostalgie of melancholie 

de volmaakte broedplaats voor het autogenie 

van A tot Z een nieuwe woordenschat 
Dionysos danst weer, 
Allez! Au revoir! 
hier komt de joie de vivre vandaan!